کلام آخر

پسرگلم

وقت خداحافظی من از تو رسیده است‌. ولی برای تو تازه شروع

کار است‌. برای تو سلام است‌. آغاز یک راه است. راهی که آن را

چراغ علم و دانش روشن کرده است‌. راهی که پایان ندارد. به من

قول بده که خسته نشوی‌. تو تنها نیستی زیرا همیشه معلمی

هست که دست تو را بگیرد‌. من می روم و از دور به تماشای

تلاش‌های تو می‌ایستم. من به امید فردا زنده می مانم تا ببینم

آن چه را که تو یاد گرفته‌ای‌، آیا به کار می بندی‌؟ آیا تو فردا را

آن طور که من آرزو داشتم می سازی‌؟

من می روم و اندیشه‌ام را برجای می گذارم ،تو نیز می‌‌روی‌،

اما هرگز معلم خود را فراموش نکن‌...